انتقاد دو نوع است انتقاد سازنده و انتقاد سوزنده؛ در دومی فقط نقاط منفی توجه می شود این نوع انتقاد راحت است مثل آب خوردن. انتقادی سازنده است که نقاط خوب و ضعف ها را نشان دهد و از سرمامه نقاط قوت برای رفع عیوب کمک بگیرید این با رویکرد جدید روان شناسی مثبت، سازگاری زیادی دارد.

در کلاس روان شناسی تربیتی بودیم، استاد با قیافه حق به جانب شروع کرد به انتقاد از مساجد و گفت: روحانی ما چرا نمی تواند افراد را جذب کند؟ کجای کارش مشکل دارد؟ آنها نیاز به روان شناسی تربیتی دارند، بعد از سال ها آقای قرائتی چند سال است که متوجه شده است که بهتر است  پایان جلسه سئوال طرح کند.

فردی به او گفت: استاد؛ به نظر من روحانیون موفق بوده اند!! شما حضور و غیاب را بردارید و فشار آموزش را کم کنید، ببینم هفته دیگه از بین همین علاقه مندان به درس روان شناسی چند نفر را در کلاس می بینی(فبهت الذی کفر).